نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید  ( 967 )                                                                                 

ســوره 16 : نحـــل ( مـکّــی ـ 128 آیه دارد ـ جزء  چهــاردهم ـ صفحه 267 )


( قسمــت پانزدهـــــم )


بـزرگ تـرین عبــرت

 

 ( جزء چهارد هــم صفحــه 274 آیه 66  ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ إِنَّ لَکُمْ فِی الأَنْعَامِ لَعِبْرَةً نُّسْقِیکُم مِّمَّا فِی بُطُونِهِ مِن بَیْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَّبَنًا خَالِصًا سَآئِغًا لِلشَّارِبِینَ


   تفسیـــر لفظـــی :

 

و در دام ها قطعا براى شما عبرتى است از آنچه در [لابلاى] شکم آنهاست ازمیان سرگین و خون ، شیرى ناب به شما مى‏ نوشانیم که براى نوشندگان گواراست


 تفسیـــر ادبی و عرفانی :

 

در بدن جانداران دو چیز ناپاک فراهم آمد :

یکی خـــــــــون و دیگـــــــــری مدفــــــــوع ،

 از میان این دو ناپاک ، خداوند شیرِ صاف و پاک پدید آورد ،

 

و همچنین دو نطفه ی حقیر و مهین (پست) در رَحِم فراهم آورد !

آن گاه از میان هر دو ، صورتی بدین زیبائی ، به تقدیر و تصویرِ خدائی پدید آورد !


و دو بارِ سنگین بر بنده جمع کرد ؛

یکی بارِ معصیت و دیگری بار تقصیر در طاعت !

آن گاه از میان هر دو ، به فضل و رحمت خود ، آمرزش و مغفرت پدید آورد !


 

خداوند تبارک و تعالی از روی اشارت به بندگانش می فرماید :

ای بنده ی من ؛ شیری که غذای تو است ،

میان فرث (مدفوع) و لحم (خون) گذرانیدم !

و از آلودگیِ هر دو نگاه داشتم !

بدین گونه که چون جان بنده غذا خورد و در معده پخته شد ،

سه قسمت می شود ؛

قسمت بالای آن خـــــــــون ،

قسمت میــــــــان آن شیــــــــــر ،

و قسمت پائین دفـــــــــع شدنی است !

پس از آن کبد (جگرسیاه) خون را به رگها دهد ،

و شیـــــــــــر را بـــــــــــه شیــــــــردان ،

و بقیه را به دفـــــــــع فرستد !

و این بزرگتـــــــرین عبـــــــــــــــرت است ،

 

پس توحیـــــــــد که حـــقّ مـــــا است ،

اولی تـر است که نگاه داریم تا بر دنیــــا و عقبی بگذرد ،

و از هر دو هیـــــــــچ اثـــــــر نگیــــــــرد !

چه ؛ که توحیـــــــد از دنیــــا و عقبی پـــــــاک است ،

و نــــــــور توحیــــــد باعث هلاک آب و خاک ،

و فـــــــــرا گرفتــــن دیــــــــــده ی دل ،

و یافتِ توحیـــــد را ادراک است .


 

خــدایـــــــــا ؛

دانی به چـــــه شـــــــــــــــــــادم ؟

به آن که من نه به خویشتن به تـــــو افتــادم ،

تــــو خواستــــــــــی که من به این روز افتـــــــادم !

تـــــــو خواستــی ، نــــــه مــن خواستـــــم ،

دوست بر بالیـــن دیــــدم چون از خواب برخاستـــــم !



موضوع :